Konik bujany

Z serii: znalezione na strychu.

Konik na biegunach.

Rocznik 72.

Stan agonalny, ale co tam! Dałam mu szansę!
Używając terminów z pogranicza medycyny estetycznej - to już było porządne naciąganie, nie jakiś tam botoks.
Czyszczenie, szlifowanie, rekonstrukcja, no i malowanie.
I voila! Konik jak nowy! 

Wieszak na plakat

Dzisiaj małe DIY.

 Wszystko wzięło się stąd, że mam w mieszkaniu ściany (niektóre), w których obsesyjnie boimy się wiercić. Żeby było jasne - ściany konstrukcyjne, wzmocnione, żelastwo i beton klasy strong-strong. Wiertarki, która to przewierci nie mam, a nieliczne próby wiercenia skończyły się telefonem do zaprzyjaźnionej ekipy remontowej z błagalną prośbą o naprawienie szkód... Widać, taki ich urok. No i właśnie na takiej ścianie wymyśliłam sobie plakat. 

Ciepła lampa

 Przetwarzam. Głównie z pobudek eko. Światowy konsumpcjonizm ma się niebezpiecznie dobrze, ja mu odrobinę przycieram nosa. Tak tyci, tyci.


Ostatnio pisałam o wykorzystaniu materiału z ubrań codziennych, dziś projekt również z garderobianego odzysku. Patrzyłaś/eś kiedyś na swój niechciany sweterek jak na źródło "nowej" włóczki?
Można? Można! Oczywiście nie każda dzianina się do tego nadaje, ale w większości przypadków sweter można z sukcesem spruć (w przygotowaniu post na ten temat).

W ten właśnie sposób udało mi się ostatnio pozyskać nieziemsko mięsistą włóczkę w kremowym kolorze.

 

Projekt na zimę: cieplutka lampa.
Uwielbiam lampy szkieletowe (o czym pisałam tu), ale tym razem retro abażur zamienił poliestrowe, świecące wdzianko na milutki sweterek,

Oh, jeans!

Prędzej czy później nadchodzi czas, żeby rozstać się z ukochaną "sztuką dżins" (jak mawiał niezastąpiony Kabaret Potem). Ten dramatyczny moment przychodzi zazwyczaj wtedy, gdy takie jeansowe ubranie nie nadaje się już do dalszego noszenia; najzwyczajniej w świecie jest już "zanoszone" na śmierć, tj. do co najmniej trzeciej dziury. Wstyd przekazać dalej, żal wyrzucać. I co?
Przerabiamy!

Mam słabość do jeansu. Obiłam już nim krzesła, teraz przyszedł czas na domowe akcesorium - poduszkę.

Warsztaty obiciowe

Jeszcze chwila uwagi dla roku poprzedniego. 

 Historia zaczęła się, gdy kupiłam mały, stylowy fotel w bardzo złej kondycji. Co prawda miałam już krótkie epizody z tapicerowaniem (np. opisane wcześniej krzesła), ale w tym przypadku moje wewnętrzne: "Co? Ja nie zrobię?!" brzmiało raczej jak: "O, mamo! Jak ja to zrobię?". Do tego mebel tak mi się podobał, że najzwyczajniej w świecie nie chciałam go zepsuć.

Niezłe cacko, prawda?