Wszystko dla pań

Część 1. Toaletka

Niniejszym inicjuję nowy cykl: "Wszystko dla Pań". Tylko inaczej niż u Zoli, nie będzie tu pończoszek, gorsetów, sukienek czy krynolin, a raczej meble, pudełka i innego typu przechowalnie na wspomnianą garderobę i akcesoria.

Zaczynam od obiektu westchnień nr 1 - toaletki.

Ikea inspiruje.

Kto by nie chciał, to pytanie skierowane do pań, mieć w sypialni kącika wyłącznie dla siebie, na tysiąc pierścionków, kolczyków, bibelotków, pamiętnik, zegarek po cioci i wazonik? No kto? Szybkie badania w Internecie (toaletka-historia-kobiecego-mebla) dowodzą, że wielu chciało i to od bardzo dawna. Chcę i ja!

I się okazja nadarzyła.

Rys sytuacyjny.
Dawno, dawno temu bliżej nieznany Johann odrabiał lekcje przy niewielkim stoliku. Niestety historia mu nieco przeszkodziła i wraz z odzyskaniem ziem bardzo-dawno-utraconych niewielki stolik przeszedł we władanie moich dziadków. Tu służył dzielnie wielu celom (zapewne również edukacyjnym), aż w końcu, nadgryziony zębem czasu wylądował w tatowym warsztacie, jako stół do zadań specjalnych, czyli taki, na który specjalnie uważać nie trzeba. W tym miejscu stał, od kiedy pamiętam, a to już będzie trochę czasu... I przeżył! A że czaiłam się na niego od dawna, zaraz po tym jak dorobiłam się swojego M, szlifierek, opalarki, strugów, kostek ściernych, śrubokrętów i szpachelek przejęłam do niego prawa własności.

Po oskrobaniu.

Szybko (po zdjęciu 3 warstw farby) okazało się, że stolik był nadgryziony nie tylko zębem czasu, ale tysiącem ząbków wielopokoleniowej rodziny kołatka (taki szkodnik drewna suchego). Wieki trwało wytruwanie z mebla ewentualnych pozostałych przy życiu lokatorów oraz wypełnianie ubytków. Blat niestety musiał ulec wymianie. Potem jeszcze tylko kilka pociągnięć pędzla, wymiana uchwytu, makijaż szuflady i... w końcu było na czym jeść.

Niestety bibelotki musiały poczekać, gdyż jadalniany stół docelowy był jeszcze w fazie poszukiwań. Ale szczęśliwie nadszedł ten dzień, w którym kupiłam piękny-rozkładany-do-wymarzonego-rozmiaru stół i mały stolik stał się "do wzięcia". Akcesoria się domagały, wolny kąt w pokoju znalazł się bez trudu, wola w narodzie była - doczekałam się! Mój vanity table, jak mawiają wyspiarze.

Światło i lustro są, także brew wyskubać można, notatnik i pisaki, jakby mnie gwałtownie pomysł jakiś napadł, książki, bo lubię poczytać, radio po dziadku dodaje punktów za stylizację, a w szufladzie szybko zagnieździły się...

Bibelotki - właściwi sprawcy powyższej metamorfozy. I tylko kolczyki znalazły miejsce nie do końca W toaletce.

W trochę innej stylizacji...

Morał z tej historii jest taki, że niektórym meblom wypada dać drugą szansę - potrafią się pięknie odwdzięczyć.

Aranżacja "stołu rozpusty" ciągle ewoluuje...o zmianach będę donosić.

DD